مقدمه
مهندس ملول کمکِ مالیِ فرد به فرد را دور از شأن کمک گیرنده می‌داند و هیچگاه علاقمند به روبرویی با افرادِ کمک گیرنده نبوده است . وی بیشتر علاقمند به اقدامات عام المنفعه می‌باشد ، با این همه گهگاه از کمک به افراد نیازمند بدون مواجهه با آنان دریغ نکرده است .
نقل عبارات زیر از غلامعلی ملول شنیدنی است :
" در شرایط کنونیِ جامعۀ بشری ، چاره‌ای جز تشویق و ترویجِ رفتارهای بشر دوستانه و خیرخواهانه دربارۀ دستگیری از فقرا نیست .
اعانه و کمک داوطلبانه و خیرات عملی نیکو است امّا باید توجّه داشت که با شأن و منزلتِ انسانیِ آن کس که به او کمک می‌شود منافات دارد . نباید شرایط اقتصادی و اجتماعی به گونه‌ای باشد که عدّه‌ای نیازمند خیراتِ عدّه‌ای دیگر شوند و عدّه‌ای با کبر و غرور به عدّه‌ای لِه شده و درمانده کمک کنند . اعانات و خیرات نه از طریق افراد خیّر به عنوان صدقه بلکه باید توسّط نهادهای دولتی به عنوان حق ، به درماندگان پرداخت شود .
در مکتب اقتصادیِ موردِ نظرِ من ، اعانه به اشخاص یا گروه‌های فقیر جامعه به هر شکلی که باشد دور از شأن انسان تلقّی می‌شود و به جای کلمۀ اعانه باید پرداخت حقوقِ قانونی به فقرا جایگزین شود زیرا که فقرا و واماندگان محصولِ جامعه‌اند .
چنانچه حقوقِ مشاعِ همگان بر منابع زمین به رسمیت شناخته شود و زمین و طبیعت مهمترین عامل از عوامل تولید محسوب شود می‌توان به جای اعانه و خیرات و دستگیری از فقرا ، حقوق حقّۀ آنان را به آنان پرداخت نمود . "