تاریخ : ۱۷ فروردین ۱۳۹۶
شرحی بر فرش پازيريك – قسمت اول
 |
تصویر بخشی از فرش پازیریک
|
قديمي‌ترين فرش پُرزدار موجود در جهان ، در موزۀ آرميتاژ لنينگراد ( سن پيترز بورگ ) نگهداري مي شود . در سال 1949 ميلادي ، باستان‌شناسان روسي به سرپرستي پروفسور سرگئي رودنكو ( Sergei I. Rudenko ) ، هنگام حفاري در منطقۀ سردسير پازيريك ( Pazyryk ) در جنوب جبال آلتائي سيبري ، از ميان يخ‌هاي گورستان‌هاي آن منطقه ، قطعه فرشي را خارج کردند كه با توجه به قدمت دوهزار و پانصد ساله ، بايد آن را سالم و دست نخورده به حساب آورد . اين قطعة بي‌نظير به نام فرش پازيريك شهرت جهاني يافت .
اندازة اين فرش 200× 183 سانتيمتر و داراي 3600 گره از نوع متقارن در هر دسيمتر مربع ، معادل 42 رج تبريز است . اجزای طرح آن مشابه نقش‌هاي حجاري شده در تخت جمشيد و اشكال متداول در دورۀ هخامنشي است . كشف اين فرش تاريخ پيدايش قالی‌بافي در ايران را حداقل تا اوايل هزارة اوّل پيش از ميلاد امتداد داد .
پروفسور رودنكو ، كاشف فرش پازيريك ، منشاء آن را ايراني و به دورة پارت‌ها و يا مادها نسبت مي‌دهد . دیوید استروناخ ( David Stronach ) نیز با ارائۀ مدارک بسیار ، ایرانی بودن تمام نقش‌مایه‌های فرش پازیریک را به اثبات رسانيد .
تصویر فرش پازیریک